Pfff.... de enegrie moest ik uit mn tenen halen....
Ik snapte er niks van, heb 3 weken geleden een super relaxte en waardevolle vakantie gehad met een vriendin.
We gingen er samen tussen uit omdat we beiden 50 waren geworden in november. We hadden het bieden door ons werk te druk voor een feest en dachten dat we meer hadden aan even bijkomen. Dus dat deden we op Bonaire. #Sorobon en #Jibecity, moet je echt heen!
Een week weer even alleen Ester zijn, geen moeder, partner, collega, eigenaar van Bonita-Loka enz enz, maar alleen mezelf en af en toe vriendin (bizar hoeveel we eigenlijk op ons bordje hebben liggen hè?!).
Een week lekker zwemmen, surfen, kanoën, snorkelen, de zon op onze huid voelen, lekker eten, lezen en kletsen. Echt heerlijk! Ik was er van overtuigd dat mijn batterij weer volledig was opgeladen.
Maar de 1ste week na terugkomst heb ik me zo ellendig gevoeld. De energie om aan de slag te gaan moest ik uit mijn tenen halen. Ik kon mijn bed niet uitkomen s’ ochtends ook al dook ik er om 9 uur al in.
Allerlei scenario’s gingen door mijn hoofd. Ik heb bloed laten testen (waar niks mis mee was). Me afgevraagd of ik dan toch tegen een burn-out aan zit. Me afgevraagd of ik nog wel energie krijg uit de dingen die ik doe. Omdat het antwoord daarop "nee" was, is er zelfs door mijn hoofd geflitst of ik niet moest stoppen met Bonita-Loka.
Ik had zelfs geen zin 1 van de tig haakprojecten die rondom de bank op me lagen te wachten. Ik moest er niet aan denken! Het zijn allemaal ontwerpen die in verschillende stadia van ontwikkeling zijn totdat ze het daglicht in het atelier vinden als pakket.
Ik heb ontzettend veel geslapen en me door de dagen heen gesleept. Totdat ik 13 dagen geleden op zaterdagmiddag na het werk op de bank plofte en wat aangebroken bollen garen om me heen verzameld. Ik heb een halve grannysquare opgezet en ben met alle restjes die ik had liggen een driehoek sjaal gaan haken. Een simpele steek waar ik niet over hoefde na te denken. Ook op de kleuren heb ik eigenlijk niet gelet. Ben domweg gaan haken.
Tijdens het haken besefte ik me dat ik veel te lang geen goede balans had in WERK - THUIS - en ME-TIME. Dit laatste had ik zelfs de afgelopen maanden gewoon laten schieten. Ik weet van mezelf dat ik dat echt nodig. Niet alleen haken om nieuwe patronen voor het atelier te bedenken, maar ook "dom haken" noem ik het maar. Een simpel patroon, waar ik niet te veel bij op hoeft op te letten.
Dat weekend was mijn granny-driehoek sjaal groot genoeg en ik ben er zo blij mee dat ik hem elke dag draag! Ik kreeg en krijg er veel complement over. Mijn energie niveau wordt stapje voor stapje beter en daardoor mijn humeur natuurlijk ook!
Vanaf dat weekend heb ik weer dagelijks minimaal een halfuur handwerken ingepland. Telefoon weg, soms voor de buis, maar ook geregeld met een podcast op in het zonnetje (bizar dat het kon in februari!). Heerlijk even een momentje voor mezelf.
Het was gewoon even van mijn bordje afgeschoven, dat momentje van Me-time. Ik heb het er de afgelopen 2 weken weer midden op gelegd!
Herken jij dit? Dat handwerken jou een momentje van rust geeft? Even niks aan je hoofd, of juist je hoofd even legen? Of werkt het voor jouw nog anders? Ik ben heel benieuwd! Laat je het me weten? Misschien heb ik er ook wel wat aan of kan ik het delen met andere Bonita-Loka VIPS. Ik gun het nl niemand om zich zo klote te voelen als ik me de afgelopen weken heb gevoeld!
Hoor graag van je!
Liefs, Ester
PS: mocht je je herkennen in bovenstaande en een simpel projectje zoeken, kijk dan hier. Dit is degene waarmee ik heel mindfull heb gehaakt. Echt een makkelijk en verstand op 0 haak maar door patroon.